New order

Nie jestem zwolenniczką pośpiechu. Choć często wpadam w panikę, terminy mnie gonią nieubłagalnie, nie potrafię już tak jak kiedyś pić kawę za kawą, być na nogach od 7 rano i siedzieć do późna, robiąc milion rzeczy (ach, multitasking!). Już nie piję kawy, bo nie mogę, ale w nocy i tak nie śpię, bo lubię.

38°42'N, 9°5'W

W głowie kłębią się wspomnienia, pragnienia i przemyślenia z miejsca, gdzie jeszcze byłam 24 godziny temu. Myślałam, że zakochałam się w Andaluzji. Niestety, najwidoczniej nie potrafię żyć w wierności. Po poznaniu Lizbony, choć właściwie tylko jej skrawka, bo niespełna cztery dni to zdecydowanie za mało, czuję się lekko zauroczona, może trochę zadurzona, ale bardzo zainteresowana. Chodź, zobaczysz dlaczego.

Fake Tales of Purchena

Sobotni poranek, nie wiadomo czy ciepło, czy zimno. Jedziemy 100 kilometrów krętych dróg w stronę gór. Czuję, jak zatykają mi się uszy. W górę i w dół, w prawo i w lewo. Nareszcie. Dojeżdżamy do Purcheny. Tylko gdzie teraz? Kierowca zdaje się sam nie wiedzieć, gdzie właściwie zmierzamy. I tak jestem jego fanką, gdy widzę, jak radzi sobie z wąskimi uliczkami i ostrym zakrętami. Naprawdę, im dłużej tu jestem, tym mój podziw dla hiszpańskich kierowców wzrasta. Coś niesamowitego. Majstersztyk.